10.02.2011

bi adama değil bu.

İstanbul, karşına çıkardığı tesadüfler
yarattığı mucizelerle küçük bir şehir gibi geliyor.
''dünya küçük!'' dersin ya bazı olaylar karşısında. öyle işte.
ama İstanbul
sevdiğinden, hayatının bir parçası olan herhangi bir insandan haber alamadığın zaman ise
kocaman. dünya kadar. o kadar büyük geliyor ki. imkansız onu bulman. haber almak daha doğrusu alamamak ölüm kadar acı. çünkü belirsizlik insanı mahvediyor.
yakınımda olma, ama haberini alayım sevdiğim insan. tamam mı.
nefes aldığını bilmek sana nefes katıyorsa
çıkmasın o insan hayatından. bi' şey olmasın ona. umarım.

9.02.2011

üç dakikada üçbin şey hatırlarım.

rüyalarımı bazen çok ciddiye alıyorum. uyuduğum zaman gördüklerim gerçek hayatım olsaydı eğer;
. uçabilirdim
. kediler bana tükürürdü
. cinayet işleyip adamın etini ekmek arası yerdim
. aşık olurdum
. aldatmalara şahit olurdum
. cinayete tanık olurdum
. e aşık olurdum
. ağlamazdım
. hırsız yakalardım
. bazı olaylar yine olurdu. -deprem meprem-
. güzel insanlar hep benimle ama karmakarışık olurduk.
. e ben yine aşık olurdum.
rüyalar çok kolay. bazen zor.
bazı rüyalarım gerçek oluyor. bu çok daha zor. yine de güzel.